Ξημερώνει η πιο δύσκολη ημέρα της ζωής μου ...40 Ημέρες απουσίας σου Μάνα. Εκανα τη καρδια πέτρα και πριν 10 ημέρες ήρθα εδώ στην Ανάσα Ευαισθησίας που τόσο αγαπησες, τόσο ήσουν η ψυχή της Ανάσας ο βράχος μας σε ολα.
Που αγαπήθηκες από μικρούς μεγάλους για τη απίστευτη αγάπη και προσφορά .Η μάνα που με έμαθε από μικρό παιδί να μοιράζομαι. .ερχόντουσαν τα δέματα από Αμερική και μου έλεγε πολλά είναι δώσε τη συμμαθήτρια είναι φτωχικό το σπιτικο τους .Είχαμε τα μαγαζιά και πάντα στη ψησταριά έψησε πακέτα να μη υπάρχει κανείς να πειναει..οταν εφυγε η μητερα της έλεγε τα αδέρφια μου δε θα κάνετε τραπέζια να φάνε χορτατοι..Θα πάρετε κρέας κοτόπουλο ελαιόλαδο σπορέλαιο αυτά έχει ανάγκη οικογένεια και θα πάτε βράδυ να τα αφήσετε έξω από σπίτι ανθρώπων που δε εχουν .Να το ξέρει μόνο ο θεος...
Έγινε ο σύλλογος αυτός και εκεί σε άνθρωπους που πραγματικά έχουν ανάγκη παιδί μου .μαγειρευε κι έλεγε ένα πιάτο φαι περισσεύει μοίρασε το ..Κάποιος δε εχει τη πολυτέλεια αυτή σπιτικού φαγητου.Να σκέφτεστε γιορτές ότι κάποιος δε εχει γιορτινό τραπέζι εσύ τρως έχει ο άλλος ?Και με έκανε ακόμη και Χριστούγεννα Πάσχα να σηκωνομαι να μοιράζω ας μη φάω εγώ ας φάνε τα παιδιά που δε εχουν... πόσα να θυμηθώ εδώ μέσα που σε κάθε απελπισία έλεγε ο θεός βλέπει τη αδικία και εκεί που απελπίζεσαι θα στα φέρνει για να τα προσφέρεις ...Πάντα μέσα έλεγε Νάσαι σεμνή ταπεινή ..δε κουράστηκε πότε να τρέχει από τα πρώτα βήματα να κάνει πακέτα να εμψυχώνει όλους εθελοντές και να μαγειρεύει όπου χρειαζόταν.
Δεν ξέρω πως άντεξα όλο αυτό το διάστημα να ειμαι εδώ στο αγώνα ....με έδινε δύναμη ή αγάπη που με δίδαξε αυτή η Μάνα για τον ανθρωπο.Κανεις να μη πειναει παιδί μου έλεγε ....Με είδατε αμιλητη λυπημένη πονεμενη...ειναι δύσκολη η απουσια μιας τόσο σημαντικής Μητέρας. Δεν ειχα κουραγιο απο τον πονο για ημέρες... έλειπα 25 μέρες και οταν βρήκα δύναμη ηρθα γιατι κάποιοι μας χρειάζονται .
Δεν νιώθεις γιορτές μόνο έλεγα Μάνα καμαρώνεις για ότι κάνουμε εδώ μέσα .Πήρα αγάπη συμπαράστασή από όλους σας απίστευτη και δύναμη να συνεχισω...Είναι δύσκολες οι στιγμές αυτές γιατί όσο και χρονών να είναι ο γονιός είναι η μοναδική αγάπη που που δε που δε θα ξαναβρεις.. Και σα τη Μάνα δε θα υπάρξει Αγάπη. ....
.Μανουλα μου μοναδική ξεχωριστή Μελιτσα μου καλό ταξίδι στο Φως η ψυχή σου, και θα καμαρώνεις πάντα για τον αγώνα εδώ μέσα γιατί εσύ είσαι ο δημιουργός της Ανάσας Ευαισθησίας που μόνο αγάπη χαμόγελα ελπίδα σκορπουσες παντου....Ξημερώνει η πιο δύσκολη ημέρα της ζωής μου ...40 Ημέρες απουσίας σου Μάνα. Εκανα τη καρδια πέτρα και πριν 10 ημέρες ήρθα εδώ στην Ανάσα Ευαισθησίας που τόσο αγαπησες, τόσο ήσουν η ψυχή της Ανάσας ο βράχος μας σε ολα.
Που αγαπήθηκες από μικρούς μεγάλους για τη απίστευτη αγάπη και προσφορά .Η μάνα που με έμαθε από μικρό παιδί να μοιράζομαι. .ερχόντουσαν τα δέματα από Αμερική και μου έλεγε πολλά είναι δώσε τη συμμαθήτρια είναι φτωχικό το σπιτικο τους .Είχαμε τα μαγαζιά και πάντα στη ψησταριά έψησε πακέτα να μη υπάρχει κανείς να πειναει..οταν εφυγε η μητερα της έλεγε τα αδέρφια μου δε θα κάνετε τραπέζια να φάνε χορτατοι..Θα πάρετε κρέας κοτόπουλο ελαιόλαδο σπορέλαιο αυτά έχει ανάγκη οικογένεια και θα πάτε βράδυ να τα αφήσετε έξω από σπίτι ανθρώπων που δε εχουν .Να το ξέρει μόνο ο θεος...
Έγινε ο σύλλογος αυτός και εκεί σε άνθρωπους που πραγματικά έχουν ανάγκη παιδί μου .μαγειρευε κι έλεγε ένα πιάτο φαι περισσεύει μοίρασε το ..Κάποιος δε εχει τη πολυτέλεια αυτή σπιτικού φαγητου.Να σκέφτεστε γιορτές ότι κάποιος δε εχει γιορτινό τραπέζι εσύ τρως έχει ο άλλος ?Και με έκανε ακόμη και Χριστούγεννα Πάσχα να σηκωνομαι να μοιράζω ας μη φάω εγώ ας φάνε τα παιδιά που δε εχουν... πόσα να θυμηθώ εδώ μέσα που σε κάθε απελπισία έλεγε ο θεός βλέπει τη αδικία και εκεί που απελπίζεσαι θα στα φέρνει για να τα προσφέρεις ...Πάντα μέσα έλεγε Νάσαι σεμνή ταπεινή ..δε κουράστηκε πότε να τρέχει από τα πρώτα βήματα να κάνει πακέτα να εμψυχώνει όλους εθελοντές και να μαγειρεύει όπου χρειαζόταν.
Δεν ξέρω πως άντεξα όλο αυτό το διάστημα να ειμαι εδώ στο αγώνα ....με έδινε δύναμη ή αγάπη που με δίδαξε αυτή η Μάνα για τον ανθρωπο.Κανεις να μη πειναει παιδί μου έλεγε ....Με είδατε αμιλητη λυπημένη πονεμενη...ειναι δύσκολη η απουσια μιας τόσο σημαντικής Μητέρας. Δεν ειχα κουραγιο απο τον πονο για ημέρες... έλειπα 25 μέρες και οταν βρήκα δύναμη ηρθα γιατι κάποιοι μας χρειάζονται .
Δεν νιώθεις γιορτές μόνο έλεγα Μάνα καμαρώνεις για ότι κάνουμε εδώ μέσα .Πήρα αγάπη συμπαράστασή από όλους σας απίστευτη και δύναμη να συνεχισω...Είναι δύσκολες οι στιγμές αυτές γιατί όσο και χρονών να είναι ο γονιός είναι η μοναδική αγάπη που που δε που δε θα ξαναβρεις.. Και σα τη Μάνα δε θα υπάρξει Αγάπη. ....
.Μανουλα μου μοναδική ξεχωριστή Μελιτσα μου καλό ταξίδι στο Φως η ψυχή σου, και θα καμαρώνεις πάντα για τον αγώνα εδώ μέσα γιατί εσύ είσαι ο δημιουργός της Ανάσας Ευαισθησίας που μόνο αγάπη χαμόγελα ελπίδα σκορπουσες παντου....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου